ทรราชหญิงเจ้าหัวใจจักรพรรดิมาร

ตอนที่ 205 พนัน (1)

เพียงแค่เสียง ก็ทำให้ผู้คนเจ็บปวดมากถึงเพียงนี้ พลังที่แข็งแกร่งนั่นทำให้มั่วเฉี่ยนยวนตกใจเป็นอย่างมาก

พลังระดับปราณสีคราม พลังระดับปราณสีน้ำเงิน หรือว่าพลังระดับปราณสีม่วงในตำนานกัน...

มั่วเฉี่ยนยวนไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าพลังของจวินอู๋เย่านั้นอยู่ในระดับใด ไม่มีการปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมา แต่ก็ยังแข็งแกร่งได้มากถึงเพียงนี้

ในโลกนี้ยังมีพลังที่น่ากลัวเช่นนี้อยู่อีกหรือ

“พอแล้ว” เสียงของจวินอู๋เสียดังขึ้นในเวลาที่เหมาะสม ไม่รู้ว่าเพราะจวินอู๋เย่าหรือไม่ บนร่างกายของนางจึงไม่ได้รับแรงกดดันอย่างเช่นที่มั่วเฉี่ยนยวนได้รับ ดังนั้นนางจึงไม่รู้สึกว่าพลังนั้นแข็งแกร่งมากเพียงใด แต่ดูจากสภาพของมั่วเฉี่ยนยวนแล้ว มันคงเจ็บปวดมาก

ทันทีที่เสียงของจวินอู๋เสียจบลง แรงกดดันทั้งหมดที่ปกคลุมอยู่รอบตัวมั่วเฉี่ยนยวนก็หายไปในทันที เขาลุกขึ้นยืนและมองจวินอู๋เย่าที่อยู่ด้านข้างด้วยความหวาดกลัว

ไม่คิดว่าข้างกายของจวินอู๋เสียจะยังมีบุคคลที่แข็งแกร่งเช่นนี้ซ่อนตัวอยู่ ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่แปลกที่จวินอู๋เสียจะไม่กลัวสำนักชิงอวิ๋น

พลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้อย่าว่าแต่คนยี่สิบกว่าคนที่อยู่ในวังหลวงเลย แม้ว่าเจ้าสำนักชิงอวิ๋นจะมาด้วยตัวเอง น่ากลัวว่าจะเป็นได้แค่เหยื่อที่ถูกทำร้ายเท่านั้น

“หยกวิญญาณ” จวินอู๋เย่ามองมั่วเฉี่ยนยวนแล้วกล่าว

มั่วเฉี่ยนยวนเช็ดเลือดตรงมุมปากของเขาและแอบมองจวินอู๋เย่า ตอนนี้เขาไม่กล้าที่จะลังเลอีกต่อไป จึงรีบตรัสสั่งให้คนไปนำหยกวิญญาณมาทันที

"อู๋เสีย" หลังจากที่มั่วเฉี่ยนยวนตรัสสั่งเสร็จแล้ว เขาก็กล่าวกับจวินอู๋เสียอย่างระมัดระวังว่า "เจ้าบอกว่าเจ้ามีวิธีจัดการกับสำนักชิงอวิ๋น คือเจ้าตั้งใจจะให้...พี่ชายของเจ้าจัดการ ทำให้พวกเขา..." มั่วเฉี่ยนยวนทำท่าปาดคอ

“ใช่” จวินอู๋เสียไม่คิดที่จะปิดบัง

ดวงตาของมั่วเฉี่ยนยวนเบิกโพลงด้วยความตกใจ

นี่ถึงกับจะลงมือฆ่าแกงกันเลยหรือ

โหดร้ายเกินหน่อยไปหรือไม่

“แม้ว่าคนของสำนักชิงอวิ๋นจะไม่ค่อยดี แต่พวกเขาก็ไม่ได้ฆ่าคนหรือทำเรื่องอะไรที่รุนแรง เจ้าถึงขั้นจะ…ไม่เกินไปหน่อยหรือ” แม้ว่ามั่วเฉี่ยนยวนจะรู้สึกว่าสำนักชิงอวิ๋นจะต้องไม่ยอมเรื่องหยกวิญญาณอย่างแน่นอน แต่เขาก็รับไม่ได้ที่จวินอู๋เสียจะลงมือฆ่าพวกเขา

นอกจากนี้ สำนักชิงอวิ๋นไม่ได้มีแค่คนเหล่านี้ หากลงมือกับพวกเขาแล้ว สำนักชิงอวิ๋นจะต้องโจมตีกลับมาอย่างแน่นอน

จวินอู๋เย่าแค่คนเดียวสามารถรับมือกับการแก้แค้นของสำนักชิงอวิ๋นทั้งหมดได้หรือ

ถ้าเป็นไปได้ มั่วเฉี่ยนยวนก็ยังคงหวังว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะสามารถใช้สันติวิธีไกล่เกลี่ยเพื่อหยุดยั้งความขัดแย้งได้

จวินอู๋เสียไม่ได้พูดอะไรอีก นางเพียงแค่มองไปที่มั่วเฉี่ยนยวนที่กำลังลังเลใจอยู่ นางเข้าใจความเป็นห่วงของมั่วเฉี่ยนยวน ตอนนี้เขาเป็นฮ่องเต้รัฐชี ฉะนั้นทุกอย่างที่เขาทำเขาต้องคำนึงถึงความปลอดภัยของทั้งรัฐชีเป็นหลัก แต่…ใจอ่อนเกินไปก็ไม่เหมาะกับการเป็นฮ่องเต้ของแผ่นดิน

จวินอู๋เสียหลับตาลงและกล่าวอย่างช้าๆ ว่า "เจ้าคิดว่าข้าโหดเหี้ยมเกินไปหรือ"

เมื่อจวินอู๋เสียเอ่ยถามออกไป มั่วเฉี่ยนยวนก็รู้สึกว่ามีสายตาที่แข็งกร้าวมองมาที่ตัวเขาอีกครั้ง

“ไม่ใช่ ข้าแค่คิดว่าไม่จำเป็นต้องทำให้เกิดการสังหารที่ไม่จำเป็น”

จวินอู๋เสียมองสำรวจมั่วเฉี่ยนยวน ที่นางเลือกมั่วเฉี่ยนยวนให้ขึ้นครองบัลลังก์นั้น เป็นเพราะเขาซื่อสัตย์และถ่อมตน ไม่มีจิตใจที่เหี้ยมโหดเยี่ยงหมาป่าเหมือนกับบิดาและน้องชายของเขา นี่เป็นโล่ที่นางเลือกไว้เพื่อปกป้องสกุลจวินของนาง แต่ตอนนี้โล่นี้มันกว้างและหนาเกินไปแต่ยังมีความคมไม่พอ

ป้องกันได้ แต่โจมตีกลับไม่ได้

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จวินอู๋เสียก็กล่าวต่อว่า "ใจอ่อนเหมือนสตรี"

ใบหน้าของมั่วเฉี่ยนยวนเริ่มแข็งทื่อ ไม่ใช่ว่าเขาใจอ่อนเกินไป แต่การกระทำของจวินอู๋เสียนั้นโหดเหี้ยมเกินไป

“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ข้าจะพนันกับเจ้าครั้งหนึ่ง” จวินอู๋เสียหันศีรษะไปมองมั่วเฉี่ยนยวน โล่นี้ควรได้รับการขัดเกลาแล้ว

"เจ้าจะพนันอะไร"

"พนันว่าสำนักชิงอวิ๋นจะรนหาที่ตายหรือไม่" ดวงตาของจวินอู๋เสียหรี่ลงเล็กน้อย