บทที่ 85 คนที่ควรกลัวคือฉันต่างหากนะ!

ประตูห้องไม่ได้ปิดสนิท เฉินเกอมองเห็นเงาสีแดงนั้นหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องที่หก ทั้งสองฝ่ายมีเพียงแผ่นประตูบางๆ กั้นไว้

เวลาดูเหมือนจะเชื่องช้าลง การเผชิญหน้ากันกำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า

หลังจากผ่านไปประมาณไม่กี่วินาที เงาสีแดงเอนตัวเข้าหาบานประตู ในขณะเดียวกัน เฉินเกอก็ยกค้อนเครื่องมือขึ้น

เงาสีแดงในม่านตาสัมผัสกับบานประตู พร้อมกับเสียงประตูเปิดอย่างเอื่อยๆ ประสาททุกเส้นของเฉินเกอตึงเครียดถึงขีดสุด