บทที่ 93 ฉันบอกแล้วว่าอย่าแตะ
ทุกคนหยุดการเคลื่อนไหวและหันไปมองคุณปู่เย่พร้อมกัน
"คุณพ่อ เป็นยังไงบ้าง"
"คุณปู่ ไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมครับ"
คุณย่าเย่พยุงคุณปู่เย่ไว้ ส่วนเย่ เทียนหมิงนั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าคุณปู่ ทำท่าทางเป็นลูกหลานที่กตัญญู
"ไม่...ไม่เป็นไรแล้ว เมื่อกี้นึกว่าจะไม่รอดแล้วซะอีก" คุณปู่เย่หอบหายใจสักพัก โบกมือ แล้วมองเข็มเงินที่ปักอยู่บนตัว งงๆ แล้วยื่นมือดึงออก "ใครเป็นคนช่วยฉันกันนะ ต้องขอบคุณคนรุ่นหลังคนนี้ให้ดีๆ"