บทที่ 117 รักแรกของจิ่งอี๋

เย่จิ่งอี๋มองเย่เจี้ยนชางแวบหนึ่ง พูดเรียบๆ ว่า "คุณลุง ฉันเซ็นได้หรือยังคะ"

"เซ็น...เซ็นเถอะ" เย่เจี้ยนชางพูดอย่างเก้อเขิน

เย่จิ่งอี๋หยิบปากกาขึ้นมาเซ็นชื่อของตัวเอง แล้วยื่นสัญญาฉบับหนึ่งให้หวังเม่าเต๋อ

"งั้นคุณหนูเย่ พวกเราขอตัวก่อนนะครับ" หวังเม่าเต๋อและคนอื่นๆ ยิ้มแล้วเดินออกจากห้องผู้ป่วย

เย่เจี้ยนชางกลอกตาไปมา แล้วก็เดินตามออกไปจากห้องผู้ป่วย