บทที่ 123 ไม่เกี่ยวกับเจียงเฉิน

"พรวด!"

เซวียทูทรุดเข่าลงกับพื้น ร้องตะโกนออกมา "ท่านนักรบ ท่านนักรบ อย่าฆ่าผมเลย! อย่าฆ่าผมเลย!"

เจียงเฉินเดินมาหยุดตรงหน้าเขา จ้องมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ไม่พูดอะไรสักคำ

ร่างของเซวียทูเริ่มสั่นสะท้าน ความหนาวเย็นที่ทำให้ขนลุกซู่ แล่นจากปลายเท้าขึ้นไปถึงศีรษะ เขาไม่กล้าขยับตัวแม้แต่น้อย

ครู่หนึ่งผ่านไป เจียงเฉินจึงเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า ข้ารอให้เจ้าพาลูกชายเจ้าไปกราบขอโทษภรรยาข้า"