"จิ่งอี๋ ในที่สุดฉันก็ได้มีโอกาสได้พูดคุยกับเธออย่างสงบๆ เสียที
จริงๆ แล้วฉันมีเรื่องมากมายที่อยากจะบอกเธอ แต่ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยตั้งใจฟังฉันพูดเลย มีแต่ด่าฉัน หรือไม่ก็รังเกียจฉัน ทำให้ฉันต้องเก็บความรู้สึกมากมายไว้ในใจ พูดออกมาไม่ได้
แต่ตอนนี้... ฉันอยากให้เธอลุกขึ้นมาแล้วด่าฉันอีกสักสองสามคำจริงๆ!"
เจียงเฉินพูดไปพลางน้ำตาคลอ ยื่นมือไปลูบใบหน้าของเย่จิ่งอี๋: