บทที่ 330 ที่แท้ก็คือเจ้าชายเปียโน!
"ติ๊ง!"
นิ้วเรียวยาวของเจียงเฉินแตะลงบนคีย์เบาๆ เสียงเปียโนดังขึ้นอย่างใสกังวาน
เสียงแรกนี้ ดูเหมือนจะไม่มีอะไรแตกต่าง
แต่เมื่อนิ้วของเจียงเฉินเริ่มเคลื่อนไหว จังหวะดนตรีค่อยๆ เปลี่ยนไป สีหน้าของผู้คนก็พลันสงบลง
เสียงนี้ค่อยๆ แทรกซึมจากหูเข้าสู่จิตวิญญาณของพวกเขาโดยไม่รู้ตัว
บางครั้ง ดนตรีราวกับสายลมอ่อน พัดผ่านหัวใจของทุกคน ทำให้พวกเขารู้สึกเหมือนล่องลอยอยู่ในอ้อมกอดอันอบอุ่น