บทที่ 337 ช่างแมนจริงๆ!

"แกบ้าหรือไง ฉันบอกแล้วว่าเรื่องของพวกแกไม่เกี่ยวกับฉัน"

เจียงเฉินขมวดคิ้วมองหลี่ป๋อเหวินแวบหนึ่ง แล้วหมุนตัวจะเดินอ้อมเขาไป

"หยุดนะ! แกคิดว่าแกเป็นใคร? จองหองอะไรนักหนา?" หลี่ป๋อเหวินคว้าแขนเจียงเฉินไว้แล้วผลักเขาไปทีหนึ่ง

"เพียะ!"

เจียงเฉินหมดความอดทน ตบหน้าหลี่ป๋อเหวินฉาดใหญ่ แล้วชี้หน้าเขาพูดว่า "ฉันให้เกียรติแกแล้วแกไม่เอา อยากโดนตบหน้านักฉันก็จัดให้!"