ACEE

“ไม่ใช่ฉันที่ผลักเธอ! เธอต่างหากที่กระโดดลงไปเอง!”

“คุกเข่า! ขอโทษเดี๋ยวนี้!”

สามปี!

เฉินเหยียนคิดว่าการที่เธอยอมทุ่มเททุกอย่าง ทุ่มเทหัวใจ และแต่งงานกับฟู่หางมาสามปี ต่อให้หัวใจเขาเย็นชาเหมือนน้ำแข็ง มันก็ควรจะอุ่นขึ้นได้บ้าง

แต่เมื่อสามีของเธอบังคับให้เธอคุกเข่า เพื่อขอโทษคนในครอบครัวฟู่สำหรับความผิดที่เธอไม่ได้ทำ เฉินเหยียนก็เพิ่งเข้าใจว่า หัวใจของผู้ชายคนนี้เย็นชาและไร้ความปรานีถึงเพียงนี้

วันนั้น เธอและหลินซิงตกน้ำพร้อมกัน แต่ฟู่หางกลับกระโดดลงไปช่วยแอนนาโดยไม่ลังเล รีบพาแอนนาไปโรงพยาบาล ทิ้งให้เฉินเหยียน ซึ่งว่ายน้ำไม่เป็น รอให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาช่วย

เพราะเหตุการณ์ตกน้ำ หลินซิงแท้งลูก ฟู่หางไม่เปิดโอกาสให้เฉินเหยียนได้อธิบายอะไรเลย เขากลับพาเธอไปที่บ้านตระกูลฟู่แล้วบังคับให้เธอคุกเข่าขอโทษ

สามปีที่อยู่ในตระกูลฟู่ เฉินเหยียนเพิ่งรู้ตัวว่าเธอไม่มีค่าเท่ากับหมาตัวหนึ่งด้วยซ้ำ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหลินซิง ผู้หญิงที่อยู่กลางใจของฟู่หาง

เมื่อเห็นสายตาเย็นชาที่ฟู่หางมองเธอ พร้อมกับรอยยิ้มเย้ยหยันตรงหางคิ้ว เฉินเหยียนรู้สึกเหมือนหัวใจถูกมีดกรีดเข้าอย่างแรง

ในเมื่อเป็นแบบนี้ ก็ควรหย่ากันเสียที! เธอตัดสินใจกลับไปบ้านเกิด เพื่อรับช่วงต่อกิจการครอบครัวที่มีทรัพย์สินมูลค่าหลายแสนล้าน และกลับมาเป็นคุณหนูผู้สูงศักดิ์ที่มีชีวิตหรูหราอีกครั้ง!

แต่สิ่งที่เธอไม่คาดคิดคือ หลังจากกลับมา เธอไม่ได้เพียงแค่มีรถหรูและคฤหาสน์สุดอลังการ แต่ยังมีแฟนหนุ่มรูปหล่อและรวยล้นฟ้าเพิ่มเข้ามาอีกด้วย และแม้กระทั่ง...อดีตสามีของเธอก็คุกเข่าขอร้องให้เธอให้อภัย

เฉินเหยียน: “อืม...นี่มันเหนือความคาดหมายไปหน่อยนะ”

หลังหย่า ฉันเลือกกลับบ้านเพื่อรับมรดกนับร้อยล้าน

ฟู่หางเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยปากว่า "ฉันบาดเจ็บ"


เฉินเหยียนชะงักไปเล็กน้อย เธอรู้สึกว่าฟู่หางช่างน่าขัน "คุณบาดเจ็บก็ไปหาหมอสิ ฉันไม่ใช่หมอนะ คุณมาบอกฉันก็ไม่มีประโยชน์"


พูดจบเฉินเหยียนก็ไม่สนใจฟู่หางอีก ยกเท้าเดินผ่านเขาเข้าไปข้างใน


แต่เฉินเหยียนเดินไปได้ไม่กี่ก้าว แขนของเธอก็ถูกคว้าไว้


เธอหันกลับไปมอง เห็นฟู่หางกำแขนเธอแน่น เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาที่ดูบาดเจ็บของฟู่หาง


317 ฉันได้รับบาดเจ็บ!