ลู่เหยียนพยายามควบคุมจิตใจ แล้วพูดต่อว่า "นายคิดว่าเฉินเหยียนจะสงสารนายได้นานแค่ไหน?"
ฟู่หางคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า "จริงเหรอ นายคิดว่าเฉินเหยียนแค่สงสารฉันเหรอ?"
คำพูดเบาๆ ของฟู่หางทำให้ลู่เหยียนชะงักไปทันที
ลู่เหยียนรู้ดีว่า คนที่อยู่ในใจของเฉินเหยียนตั้งแต่ต้นจนจบก็คือฟู่หาง เขาพยายามรักษาความอ่อนโยนตามปกติไว้ "ฉันจะบอกความจริงกับเธอ"
"ความจริงเหรอ? นั่นไม่ใช่สิ่งที่นายวางแผนเองหรอกเหรอ?" ฟู่หางมองลู่เหยียนด้วยสีหน้าไร้เดียงสา "นายเป็นคนที่อยากให้เฉิงอันมาแทนที่ฉัน ไม่ใช่เหรอ?"