บทที่ 159 คิดว่าพวกเราเป็นผีหรือไง?

แม้ว่าหานเวยจะอายุกว่าสามสิบปี แต่เนื่องจากเป็นผู้ฝึกตน ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา ผิวพรรณ หรือรูปร่าง เมื่อเทียบกับผู้หญิงอายุยี่สิบกว่าๆ ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย ยิ่งขาวเนียนกระชับกว่าด้วยซ้ำ

แผ่นหลังของหานเวยเต่งตึงขาวเนียนดั่งหยก แต่ตอนนี้กลับมีรอยฝ่ามือสีดำปรากฏอยู่ที่กลางหลัง ดูน่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

หานสือจู๋ตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ ร้องออกมาว่า "ตู้จ่าง!"