พงเซียน

มังกรดำที่บินขึ้นมาจากทะเลลึกแห่งทะเลใต้ ก่อให้เกิดสึนามิทำลายล้างโลก... วิญญาณไฟได้ทำลายเมืองคอนกรีตเสริมเหล็กทีละเมือง และจากไปอย่างปลอดภัยจากจุดศูนย์กลางของการระเบิดนิวเคลียร์... เทพเจ้านอกเขตพยายามที่จะปกครองทะเลดวงดาวทั้งหมด...

นี่คือโลกในอนาคตที่เทคโนโลยีของมนุษย์พัฒนาไปอย่างสูง

และยังเป็นยุคบู๊ต้อที่ก่อให้เกิดคลื่นวิวัฒนาการแห่งชีวิต

หลี่หยวน นักเรียนบู๊ต้อที่กำลังจะสอบเข้ามหาวิทยาลัย มีศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์ที่สามารถมองเห็นทะเลดวงดาว พยายามก้าวไปข้างหน้าอย่างยากลำบากในโลกนี้

หลายปีต่อมา

"ตอนนี้ความเร็วในการบินของฉันคือ 122682 เมตรต่อวินาที พลังระเบิดคือ..." หลี่หยวนบินด้วยความเร็วสูงในชั้นบรรยากาศที่สูงประมาณ 180 กิโลเมตรเหนือผิวดาวฟ้า ดวงตาเย็นชาจ้องมองสิ่งมีชีวิตขนาดมหึมาที่มีรูปร่างคล้ายมังกรเทพในตำนานที่ปรากฏอยู่ที่ปลายความมืดมิด "เจ้า คงจะเป็นสิ่งมีชีวิตกึ่งเทพที่แข็งแกร่งที่สุดในบรรดาผู้รุกรานทั้งหมด"

"น่าเสียดายที่ตอนนี้ ฉันสามารถเรียกตัวเองว่า... เทพนักรบ!"

######
ยุคบู๊ต้อ

ยุคบู๊ต้อ

ดูจากท่าทางของหญิงสาวชุดขาว เธอคงไม่รู้จักซินหลิงเซินกง


"อาณาจักรดาวแห่งนี้เชื่อมต่อกับมิติที่ต่างกันเพียงไม่กี่แห่ง และก่อนหน้านี้ก็หลบซ่อนตัวมาตลอดไม่ได้ปรากฏตัว เพิ่งจะออกมาได้ร้อยกว่าปี... การที่มีอัจฉริยะอย่างเจ้ามาที่นี่ได้ นับว่าหายากจริงๆ" หญิงสาวชุดขาวกล่าว


หลี่หยวนรู้สึกสะดุดใจ


หลบซ่อนตัว? หลบอะไร? หรือว่าหนีการไล่ล่าของเทพเจ้าอื่นๆ?


บทที่ 250 ภาพหมื่นรูปดวงดาว_2