พูดมาถึงตรงนี้
มู่โหยวหรงลุกขึ้นยืนอย่างเหมาะสม "สวัสดีท่านผู้เฒ่าหยาง ฉันนามสกุลมู่"
ที่เมื่อครู่เธอไม่ยอมลุกขึ้น เพราะตั้งใจจะวางท่า
อย่างไรเสียเธอก็เป็นทายาทของหมอเทวดาหัวโต๋ ถ้าเธอแสดงท่าทีกระตือรือร้นเกินไป จะไม่ดูถูกตัวเองเกินไปหรือ?
มู่โหยวหรงใช้ชีวิตมาสองชาติแล้ว เธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ไม่รู้อะไรเลยเหมือนแต่ก่อน
ท่านผู้เฒ่าหยางพยักหน้าอย่างไม่ใส่ใจ แล้วหันไปพูดกับหยางต้าเหนียน "ฉันหาหมอเทวดาที่สามารถรักษาโรคของฉันได้แล้ว คุณหนูมู่คนนี้ คุณให้เธอกลับไปได้แล้ว"