เจอแล้ว
ในที่สุดก็เจอแล้ว
ซ่งฉื่ออวี่ไม่รู้ว่าตัวเองรอวันนี้มานานแค่ไหนแล้ว
ในคืนมืดมิดที่แทบมองไม่เห็นนิ้วมือนับไม่ถ้วน เขาอาศัยแสงสว่างเพียงน้อยนิดในใจเท่านั้นที่ช่วยให้เขาค่อย ๆ ทนผ่านมาได้
ถ้าไม่ใช่เพราะแสงสว่างนั้น
เขาคงสูญสิ้นไปนานแล้ว
ในรถโดยสารเงียบมาก
ชั่วครู่ ซ่งฉื่ออวี่ล้วงลูกอมนมกระต่ายขาวออกมาจากกระเป๋า
รสชาติคุ้นเคยแผ่ซ่านในปาก