คุณย่าหลินมองไปที่เฟิงเชี่ยนฮว๋าด้วยความรู้สึกเสียใจอย่างมาก "เชี่ยนฮว๋า อาเจ๋อเด็กคนนั้นเข้าใจเธอผิด เธออย่าโกรธเขานะ"
"ป้าหลิน ทำไมถึงพูดแบบนี้ล่ะคะ หนูถือว่าอาเจ๋อเป็นเหมือนลูกของตัวเองมาตลอด จะไปโกรธเขาได้ยังไงกันคะ" พูดจบ เฟิงเชี่ยนฮว๋าก็พูดต่อว่า "อีกอย่าง เรื่องนั้นมันก็เป็นความรับผิดชอบของหนูอยู่แล้ว..."
พูดถึงตรงนี้ เฟิงเชี่ยนฮว๋าแสดงสีหน้าละอายใจ