"ฉันไม่ผิด ฉันไม่ไป" จ้าวผิงถิงหันหน้าไปทางอื่น
ตอนนี้เธอไม่สามารถยืนต่อหน้าแม่เพื่อขอโทษได้จริงๆ
จ้าวผิงถิงไม่ยอมอ่อนข้อไม่ว่าจะพูดดีหรือขู่
เจ้า อิงจวิ้นก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ส่ายหัวอย่างจนปัญญาแล้วเดินออกจากห้องของจ้าวผิงถิง
แม่เจ้านั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น เมื่อเห็นเจ้า อิงจวิ้นเดินออกมาจากห้อง เธอก็อดถามไม่ได้ "เด็กบ้านั่นว่ายังไง?"
"แม่ครับ ผิงถิงยังเด็ก อย่าโกรธเธอเลยนะครับ" เจ้า อิงจวิ้นพูดต่อว่า "ยังไงเธอก็ทำเพื่อพวกเราดีๆ นี่นา แม่ดูสิ เธอซื้อของขวัญให้ทุกคนในครอบครัว แต่ไม่ได้ซื้อให้ตัวเองเลย"