ไป๋เว่ยยิ้มพลางพูดว่า "ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ ฉันแค่มาวุ่นวายเฉยๆ อาหารทั้งโต๊ะนี้พี่สาวเป็นคนทำทั้งหมด"
เย่เซินมองไป๋เว่ยอยู่อย่างนั้น
ถ้าทุกอย่างที่เธอแสดงออกมาเป็นแค่การแสร้งทำ เธอก็น่ากลัวเกินไปแล้ว
เธอทำได้ยังไงกันแน่?
ไป๋เว่ยลูบหน้าตัวเอง "เย่เซิน ทำไมคุณถึงมองฉันแบบนั้น? หรือว่าฉันมีอะไรเปื้อนที่หน้า?"
"ไม่มี" เย่เซินพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติแล้วเบนสายตาไปทางอื่น ก่อนจะพูดต่อว่า "กินข้าวกันเถอะ พวกคุณทั้งพี่สาวก็ยุ่งกันมาทั้งเช้าแล้ว"