"จั๋วจั๋ว" คุณหญิงซ่งหันสายตาไปทางประตู
ความจริงแล้วดวงตาของเธอมองไม่เห็นแล้ว เพียงแค่หันหน้าไปโดยสัญชาตญาณเท่านั้น
เย่จั่วเดินไปนั่งที่ขอบเตียง ยื่นมือไปจับชีพจรของคุณหญิงซ่ง
ชีพจรอ่อนมาก
เห็นได้ชัดว่าใกล้ถึงวาระสุดท้ายแล้ว
เย่จั่วมองไปที่ซ่งฉื่ออวี่ พร้อมส่ายหน้าเบา ๆ
ซ่งฉื่ออวี่ยังคงสีหน้าปกติ ไม่มีอารมณ์มากนัก "คุณย่า ย่าพักผ่อนให้สบายใจเถอะ เย่จั่วมาแล้ว เธอมีฝีมือทางการแพทย์ดีมาก ย่าจะต้องไม่เป็นอะไรแน่นอน"