เสียงนี้เหมือนแสงอาทิตย์อบอุ่นในฤดูหนาวที่หนาวเหน็บ ขับไล่ความมืดมนทั้งหมดในใจ ซ่งฉื่ออวี่จึงได้สติกลับมา ยืนตัวตรงและพูดว่า "ฉันไม่เป็นไร"
เย่จั่วมองไปที่ซ่งฉื่ออวี่ "คุณรู้สึกไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?"
"ไม่มี" ซ่งฉื่ออวี่ส่ายหัวเบา ๆ "เรารีบกลับกันเถอะ"
เย่จั่วเดินตามซ่งฉื่ออวี่ไป
รถจอดอยู่นอกสุสาน
เมื่อเห็นทั้งสองเดินมา ผู้ช่วยรีบเปิดประตูรถให้