บทที่ 26 เอ้หลิงกู่

บทที่ 26

หลังจากกลับถึงบ้าน อวี๋หวงเข้าไปในครัวเพื่อล้างกล่องข้าว

เธอสังเกตเห็นจากหางตาว่าอวี๋ตงไห่แอบมองเธออยู่ตลอด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยและความห่วงใย แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากถามอะไรเธอ

อวี๋หวงถอนหายใจ

เธอเก็บกล่องข้าวเข้าตู้ เดินไปที่โต๊ะอาหารแล้วแย่งขวดเหล้าจากมือของอวี๋ตงไห่ เธอพูดว่า "ดื่มให้น้อยลงหน่อย ถ้าร่างกายคุณปวดมาก ฉันจะนวดให้"

อวี๋ตงไห่ขาขาดไปข้างหนึ่ง เวลาเดินต้องใช้แรงส่วนใหญ่ที่ขาซ้าย หลังจากวิ่งวุ่นทั้งวัน กล้ามเนื้อขาซ้ายของเขาเริ่มแข็งเกร็ง เขาทุบๆ น่องของตัวเองแล้วพูดว่า "ตรงนี้ปวดจนชาไปหมดแล้ว"

"ฉันจะนวดให้" อวี๋หวงนั่งยองๆ ลงนวดขาให้อวี๋ตงไห่ พลางพูดไปด้วยว่า "พ่อ วันนี้ฉันกลายเป็นตัวตลกอีกแล้ว"

อวี๋หวงไม่ได้แข็งแกร่งเสมอไป เรื่องที่เกิดขึ้นในตอนกลางวันถือเป็นการต่อยหนักๆ ให้เธอครั้งหนึ่ง อวี๋หวงรู้สึกไม่ยอมรับจริงๆ แต่จะทำอย่างไรได้ ความไม่ยอมรับจะทำให้เธอเจวี๋ยสิงสภาวะสัตว์ได้หรือ?

คำว่า "ไม่ยอมรับ" เป็นคำที่ไร้ประโยชน์ที่สุดสามคำในโลกนี้

แต่อย่างไรเธอก็มีชีวิตมาแล้วกว่าสองร้อยปี ความสุขความทุกข์ การหลอกลวงและการทรยศ ความผิดหวังและความสิ้นหวัง ชาติที่แล้วเธอก็เคยผ่านมาหมดแล้ว เรื่องวันนี้ยังไม่ถึงขั้นที่จะทำให้เธอล้มลงจริงๆ

อวี๋ตงไห่รู้แค่ว่าอวี๋หวงเจวี๋ยสิงไม่สำเร็จ แต่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ เมื่อได้ยินอวี๋หวงพูดแบบนี้ อวี๋ตงไห่ก็เดาได้ว่าวันนี้ต้องเกิดเรื่องผิดปกติบางอย่างขึ้นแน่ๆ

เขารู้สึกสงสารอวี๋หวง จึงถามเสียงอ่อนโยนว่า "เกิดอะไรขึ้นกันแน่? เล่าให้พ่อฟังได้นะ พ่อจะเผชิญมันไปพร้อมกับลูก"

อวี๋หวงพยักหน้า จัดระเบียบความคิดสักครู่ แล้วจึงเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นที่จิ้งหลิงหยวนวันนี้ให้อวี๋ตงไห่ฟังทั้งหมด

เมื่ออวี๋ตงไห่ได้ยินอวี๋หวงบอกว่า ทุกครั้งที่หัวใจสัตว์ของเธอใกล้จะก่อตัวสำเร็จ ก็จะมีพลังที่มองไม่เห็นมาทำลายมันจนแตกกระจาย เขาก็นั่งตัวตรงขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

"เธอหมายความว่า มีพลังที่มองไม่เห็นกำลังขัดขวางไม่ให้เธอรวมตัวหัวใจสัตว์งั้นเหรอ?"

อวี๋หวงพยักหน้า "ใช่ค่ะ ฉันลองมาสองครั้งแล้ว ทั้งสองครั้งก็เป็นแบบนี้"

เมื่อได้ยินดังนั้น สายตาที่อวี๋ตงไห่มองอวี๋หวงก็เต็มไปด้วยความสงสัยและประหลาดใจ เขามองสำรวจอวี๋หวงตั้งแต่หัวจรดเท้า สุดท้ายก็จ้องที่ตาซ้ายของเธอไม่ขยับ

อวี๋หวงรู้สึกขนลุกเมื่อถูกอวี๋ตงไห่จ้องด้วยสายตาแบบนั้น เธอหยุดนวดขาแล้วถามอย่างสงสัยว่า "เป็นอะไรหรือคะ พ่อ?"

อวี๋ตงไห่ก้มหน้าลงมาสังเกตตาซ้ายของอวี๋หวงอย่างใกล้ชิด ครู่หนึ่งจึงพูดอย่างไม่แน่ใจว่า "ทำไมพ่อจำได้ว่า ตอนที่เธอเพิ่งเกิดมา ในดวงตาไม่มีไฝดวงนี้นะ?"

หรือว่าเขาจำผิด?

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เปลือกตาของอวี๋หวงก็กระตุก

ไฝในดวงตา?

"พ่อคะ เมื่อไม่กี่วันก่อน ไฝในดวงตาของฉันเกิดความผิดปกติขึ้น ฉันเห็นกับตาว่ามันปล่อยควันดำออกมา พ่อคิดว่ามันจะเป็นของอัปมงคลอะไรหรือเปล่าคะ?"

หลังจากฟังคำพูดของอวี๋หวง สีหน้าของอวี๋ตงไห่ก็ยิ่งเคร่งเครียดขึ้น "ปล่อยควันดำออกมา..." เขาขมวดคิ้วแน่น พยายามทำความเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

อวี๋หวงมีการคาดเดาของตัวเอง เธอพูดว่า "พ่อคะ พ่อว่าไฝดวงนี้ของฉัน จะเป็นตราผนึกอะไรหรือเปล่า? บางทีถ้าเอาไฝออก ก็อาจจะได้เกิดใหม่?"

ในนิยายและละครมักจะเขียนแบบนี้ ชาติก่อนเธอเคยแสดงหนังแฟนตาซีแนวนี้ด้วยซ้ำ

คำพูดเล่นๆ ของอวี๋หวง กลับทำให้อวี๋ตงไห่นึกขึ้นได้

อวี๋ตงไห่เบิกตากว้างทันที พูดออกมาสามคำด้วยสีหน้าตกใจ "เอ้หลิงกู่!"

เมื่อได้ยินสามคำนี้จากปากของอวี๋ตงไห่ อวี๋หวงก็หรี่ตาลงโดยไม่รู้ตัว

สิ่งนี้ฟังดูชั่วร้ายและยิ่งใหญ่มาก ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่คนธรรมดาจะรู้จัก ทำไมคนขายบ๋าบ๋าจี้ขาเป๋ถึงรู้จักเอ้หลิงซู่แบบนี้ด้วย?