ลู่โม่ฉิงเดินตามไปอย่างเป็นธรรมชาติ เสิ่นเจ๋อเหิงเดินตามอีกด้านหนึ่ง สายตาของชายทั้งสองประสานกันในชั่วพริบตา ความเป็นศัตรูในดวงตาไม่มีการปิดบังแม้แต่น้อย
ในวินาทีถัดมา เสิ่นเจ๋อเหิงแค่นเสียงหัวเราะ ดวงตาเจือด้วยความเยาะเย้ย มองไปที่ใบหน้าอมทุกข์ของลู่โม่ฉิง แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า "ไม่คิดว่าลู่โจวจะยังมีน้ำใจกับสวี่สวี่ได้ขนาดนี้ ช่างไม่ง่ายเลยจริงๆ"