ดวงตาของเสี่ยวเฉียวอี๋สว่างวาบขึ้นในทันที
ลู่โม่ฉิงชี้ที่ตัวเอง พูดกับลูกชายว่า "แค่ให้แม่อยู่กับพ่อก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ?"
เสี่ยวเฉียวอี๋ขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าดูลังเลอยู่บ้าง
แต่ลู่โม่ฉิงไม่ให้โอกาสเขาได้ลังเล พูดล่อใจต่อไปว่า "พ่อเก่งมากนะ สามารถปกป้องแม่ได้ และยังปกป้องเฉียวอี๋ได้ด้วย พ่อยังมีเงินเยอะแยะมากมายเลี้ยงลูก ผู้ชายคนอื่นไม่มีใครรวยเท่าพ่อหรอก ถึงแม่จะไม่ทำงาน พ่อก็สามารถเลี้ยงพวกเธอได้จนอายุร้อยปี ที่สำคัญที่สุดคือ ลูกเป็นลูกแท้ๆ ของพ่อ พ่อรักลูกที่สุด แน่นอนว่าพ่อจะไม่ยอมให้ลูกกับแม่ต้องแยกจากกัน"