413.ไม่รู้จักแยกแยะ

"อืม ดีแล้วก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว"

ลู่โม่ฉิงตอบเสียงเรียบ แล้วเดินขึ้นบันไดไปทันที ไม่รู้ทำไม คุณยายรู้สึกว่าเงาร่างของหลานชายที่กำลังเดินขึ้นบันไดนั้น มีความเร่งรีบอยู่หลายส่วน

ในห้อง ลู่โม่ฉิงยืนอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า มองดูเสื้อผ้าโทนสีดำ ขาว เทา ที่เรียบง่ายเต็มตู้ แล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย

ถ้าเป็นก่อนหน้านี้ เขาคงไม่มีวันคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะมายืนกังวลอยู่หน้าตู้เสื้อผ้าเหมือนผู้หญิง แถมยังคิดแต่เรื่องจะแต่งตัวให้หล่อเท่อย่างไรเพื่อให้ภรรยาที่ไร้ความรู้สึกของเขาตาโตประทับใจ