เหอซีตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ เงยหน้าขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกำลังสบตากับดวงตาคู่หนึ่งที่ลึกล้ำ
ในตอนนี้ หนานกงอวี้กำลังยิ้มอย่างเอ็นดู มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน แววตาที่เป็นประกายนั้นราวกับจะทำให้เธอจมดิ่งลงไป
เหอซีรู้สึกเหมือนถูกไฟลวก รีบชักมือกลับอย่างรวดเร็ว เพราะใช้แรงมากเกินไปจึงเกือบล้มลงบนพื้น
โอ้ ความงามช่างทำให้คนหลงผิดจริงๆ ความไวของนักฆ่าอย่างเธอหายไปไหนหมด ถึงกับไม่รู้ตัวเลยว่าคนคนนี้ตื่นแล้ว