จื่อเยียนได้ยินเสียงจึงเงยหน้าขึ้นมอง และเห็นร่างสูงสง่าของอ๋องหนานกงยวี่ เธอดีใจมากทันที "คุณหนู ท่านอ๋องมิ่งมารับท่านด้วยตัวเองอีกแล้ว ในใต้หล้านี้ ผู้ที่ได้รับเกียรตินี้มีเพียงท่านคนเดียวเท่านั้น!"
จื่อเยียนตั้งใจพูดเสียงดังๆ พร้อมกับมองเหอซีด้วยสายตาดูถูก เพื่อให้เธอรู้ว่าคนที่เธอไปล่วงเกินนั้นสูงส่งเพียงใด
เหอซียิ้มมุมปาก เห็นสาวงามบัวน้ำแข็งเดินเข้าไปหา ดวงตางามมองเขาด้วยความเป็นห่วง "พี่ชายยวี่ ฉันได้ยินว่าท่านไม่สบาย ตอนนี้ดีขึ้นหรือยังคะ?"