เหอซีลืมตาขึ้นมาอย่างงัวเงีย รู้สึกเพียงสายลมที่พัดผ่านแก้มของเธอ ทำให้เส้นผมของเธอยุ่งเหยิง
เธอขยับแขนขา แต่รู้สึกว่าร่างกายถูกบางสิ่งรัดแน่น เมื่อเธอพยายามดิ้นรน การรัดนั้นก็ยิ่งแน่นหนาขึ้น
เหอซีเงยหน้าขึ้นมอง ใบหน้าหล่อเหลาแต่ซีดขาวและเย็นชาของหนานกงอวี้ปรากฏต่อสายตาทันที
เธอตกใจ ดิ้นรนพยายามจะกระโดดลงมา แต่มือของหนานกงอวี้กลับรัดแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว กอดเธอแนบชิดเข้ามาในอ้อมอกมากขึ้น