269 การผจญภัยที่เสี่ยงชีวิต

"อะไรนะ?" เหอซีตกตะลึง "เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย?"

หนานกงอวี้ยื่นมือดึงเธอเข้ามาใกล้ แล้วยิ้มพูดว่า "เหมือนกับที่ฉันช่วยไล่แมลงวันรอบตัวเธอ เธอก็ต้องรับผิดชอบไล่พวกนกพวกนางแอ่นรอบตัวฉันเช่นกัน"

สีหน้าของเหอซีพลันเหม่อลอยไป เธอเห็นหนานกงอวี้ค่อยๆ โน้มตัวเข้ามาใกล้ ใบหน้าหล่อเหลาที่ทำให้ผู้คนหลงใหลนั้นขยายใหญ่ขึ้นตรงหน้า เต็มไปด้วยความอ่อนโยนและรอยยิ้มเอ็นดู ราวกับแสงอาทิตย์ที่สว่างจ้าจนทำให้ตาพร่า