บทที่ 105 การดวล 1

มู่หลิวเฟิงมองรอยมือเล็กๆ เปื้อนน้ำมันบนแขนเสื้อของตัวเอง ถอนหายใจอย่างจนใจ แล้วยอมรับชะตากรรมหยิบซาลาเปาอีกลูกออกมาจากถุงกระดาษน้ำมัน กัดอย่างแค้นๆ คำหนึ่ง แล้วจึงเดินขึ้นไปบนอัฒจันทร์ ที่นั่งของเขาอยู่ถัดจากอธิการบดีของสถาบันไป๋สือ

หลังจากที่มู่หลิวเฟิงทิ้งตัวลงนั่ง เขาก็ยังคงกินซาลาเปาเนื้อต่อไป แล้วมองไปที่เวทีโดยไม่พูดอะไรเลย อธิการบดีร่างอ้วนมองรอยมือเปื้อนน้ำมันบนแขนเสื้อของมู่หลิวเฟิงด้วยหางตา ในใจกำลังร้องโหยหวนราวกับคลื่นทะเลที่บ้าคลั่ง เห็นผิดหรือเปล่า? มู่หลิวเฟิงที่เป็นคนรักความสะอาดถึงขั้นโรคจิตกลับยอมให้คนอื่นเช็ดมือบนแขนเสื้อของเขา ต้องรู้ว่า มู่หลิวเฟิงอาบน้ำวันละสองครั้ง เปลี่ยนเสื้อผ้าสองชุด และใช้น้ำหอมหลงต้านอย่างดี ครั้งที่แล้วมีคนทำน้ำชากระเด็นใส่ตัวเขาโดยไม่ตั้งใจ เขาถูกมู่หลิวเฟิงตบจนลอยไปติดกำแพงเลย แต่ตอนนี้มู่หลิวเฟิงกลับใช้มือหยิบซาลาเปากิน และยังยอมให้หลิงชู่ซีใช้แขนเสื้อของเขาเป็นผ้าเช็ดมือ