บทที่ 163 ถูกยิงอย่างไร้เดียงสา

เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของลั่วหงเจี๋ย หลันซินอวี่ที่ยืนดูอยู่ข้างๆ รู้สึกปวดท้องอย่างมาก ตัวเองก็แค่ยืนดูเฉยๆ อยู่ข้างๆ ทำไมถึงโดนลูกหลงด้วย...

"ไอ้อ้วน แกสู้ของแกไป กล้าดีนักที่มาพาดพิงถึงคุณหนู ขอสาปให้แกอ้วนไปทั้งชาติ!" หลันซินอวี่แช่งชักหักกระดูกลั่วหงเจี๋ยอยู่ในใจ

ลั่วหงเจี๋ยตะโกนโวยวายพุ่งเข้าใส่หลิงชู่ซี แต่หลิงชู่ซีกลับกระโดดอย่างเบาหวิว เหยียบลงบนขวานจ้านของลั่วหงเจี๋ย แล้วพลิกตัวอย่างงดงาม ลงมายืนด้านหลังของลั่วหงเจี๋ย ลั่วหงเจี๋ยตกใจ รีบหันหลังกลับ แต่ก็สายเกินไป กระบี่ของหลิงชู่ซีได้จ่อถึงแล้ว!