บทที่ 117 สาวใหญ่ไม่ได้ด้อยกว่าสาวน้อย

เซี่ย เสวี่ยและเฉิงเยว่ต่างก็ออกไปแล้ว จาง หยางจึงเดินออกมาในสภาพเปลือยเปล่าแบบนั้นเลย

เขาคิดว่าอาอวิ๋นยังอยู่ในห้องนั่งเล่น แต่พอออกมากลับไม่เห็นใคร มีเพียงประตูห้องของอาอวิ๋นที่เปิดแง้มอยู่

จาง หยางจึงเดินเข้าไป พอเข้าไปก็เห็นอาอวิ๋นสวมชุดนอนผ้าไหมสีชมพูอมแดง นอนหลับพักผ่อนอยู่บนเตียง

ผมดำหนาเป็นลอนกระจายอยู่บนหมอนสีขาว จาง หยางมองอาอวิ๋นที่ดูราวกับเจ้าหญิงนิทราด้วยความชื่นชม