บทที่ 120 ความตั้งใจของอาจารย์ซุน

คุยกันตามลำพังหน่อย?

เฉินอวิ๋นมีสีหน้าประหลาดใจ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก คิดเพียงว่าคงเป็นเรื่องงาน เพราะคนตรงหน้านี้เป็นหัวหน้าโดยตรงของจาง หยาง

"ได้ คุยกันเถอะ มีอะไรก็เรียกฉัน" เฉินอวิ๋นมองจาง หยางแวบหนึ่ง เป็นสัญญาณให้จาง หยางไม่เปิดเผยอะไร

เพราะตอนนี้จาง หยางอยู่ในผ้าห่มแบบเปลือยเปล่า

จาง หยางให้สัญญาณตาที่ทำให้เฉินอวิ๋นวางใจ ในขณะเดียวกันก็สงสัยว่าซุนปิงโหยวต้องการคุยอะไรกับเขา