จาง หยางมองดูดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไร้ขนที่ชุ่มฉ่ำไปทั่ว เขาก็รีบนั่งลงมาอย่างใจร้อน
ใช้ของล้ำค่าของตัวเองถูไถกับร่องเขาแคบนั้น
ไม่นาน ของล้ำค่าก็เปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานหล่อลื่นที่ไหลออกมาจากเซี่ย เสวี่ย
"จาง หยาง พี่ทนไม่ไหวแล้ว พี่อยากได้เธอ รีบใส่เข้ามาเถอะ"
แต่จาง หยางกลับลังเลเล็กน้อย "พี่ครับ จะไม่มีใครมาเคาะประตูข้างนอกอีกใช่ไหม?"
"ไม่มีหรอก รถนี้เก็บเสียงได้ดีมาก เสียงไม่ออกไปข้างนอกหรอก ไม่งั้นฉันจะทุบมันทิ้งเลย"