บทที่ 146 ความรู้สึกหวานๆ ของสาวน้อย

จาง หยางไม่ลังเลเลย เขาเดินวนไปมาจนมาถึงห้องที่เสิ่นมานเกอพักอยู่

เพราะรู้ว่าจาง หยางจะมา ประตูห้องจึงเปิดอยู่ เสิ่นเจียอี๋รออยู่ที่หน้าประตู

"พี่หยาง ฉันคิดถึงพี่จัง" เสิ่นเจียอี๋เกาะตัวจาง หยางอย่างออดอ้อนเหมือนนกน้อย

กลิ่นหอมสดชื่นของสาวน้อยโชยมา กลิ่นอายแห่งความเยาว์วัยและไร้เดียงสานั้นทำให้จาง หยางรู้สึกอิ่มเอมใจ

เขาเอามือโอบก้นเล็กๆ ของเสิ่นเจียอี๋ สัมผัสนุ่มนิ่มทำให้จาง หยางอดไม่ได้ที่จะบีบเบาๆ สองที