บทที่ 167 คุณหิวโหยร่างกายของฉัน

ปากของหวังซินซินเล็กมาก เมื่อจาง หยางสอดใส่เข้าไปอีกครั้ง ความรู้สึกแน่นรัดนั้นทำให้เขาร้องออกมาด้วยความสุขทันที

เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง จึงจับศีรษะของหวังซินซินและเริ่มเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

แม้ครั้งนี้จะไม่ลึกเท่าครั้งก่อน แต่จังหวะกลับเร็วขึ้น

หวังซินซินส่งเสียงครางออกมา "อืมม... อู้ว..." โชคดีที่เสียงแม้จะยั่วยวนแต่ก็ไม่ดังนัก คนข้างนอกคงไม่ได้ยิน