บทที่ 232 ปล่อยมือสกปรกของนายซะ

หลวี่จื้อชางฝืนใจเดินเข้ามา เมื่อกี้ยโสโอหังแค่ไหน ตอนนี้ก็ดูอับจนหนทางเท่านั้น

แต่ตอนนี้หลวี่จื้อชางกลับดูเหมือนจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะในหัวเต็มไปด้วยภาพปฏิกิริยาของคนในห้องตรงข้ามหลังจากกินหยุนไฉจวินจื่อ

ตอนนี้คงสายเกินไปแล้ว อาหารถูกส่งเข้าไปสักพักแล้ว

เว่ยเฉินไม่รู้ว่าหลวี่จื้อชางกำลังคิดอะไรอยู่ เพียงแค่สั่งว่า "รีบขอโทษ แล้วคืนเงินให้ลูกค้าทันที คืนให้เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์"