บทที่ 47 "ไม่มีความรู้ สมควรแล้วที่เจ้าไม่ได้กินช็อกโกแลต

ในร้านน้ำชา ฉีเฟิงจางนั่งอยู่ตรงข้ามกับชายชุดสีเขียวคนหนึ่งจริงๆ

ชายคนนั้นแต่งตัวธรรมดา ไม่มีลักษณะเด่นชัดใดๆ ชีเยว่ไม่รู้จักเขา

เธอแกล้งทำเป็นหาที่นั่ง แล้วนั่งลงข้างหลังชายคนนั้น เงี่ยหูฟัง

"ไอ้แซ่ฉี เจ้าเป็นอะไรไป? ให้ตั๋วเงินไปเป็นหมื่นเหลี่ยง แต่ไม่ส่งของมีประโยชน์มาสักอย่าง"

"...ไอ้แซ่เฉียนนั่นเป็นเหล่าคนบูเลี่ยง... ยังมีโอกาส..."

"คราวนี้ให้เจ้าได้แค่พันเดียว มีของแล้วค่อยให้เงินเพิ่ม"