บทที่ 36 รู้สึกดีอย่างประหลาด

พอเสียงพูดจบลง เฉียนฟาเลี่ยงก็ทรุดตัวลงกับพื้นทันที ร่างของเขาโค้งงอเป็นรูปกุ้งด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า

มุมที่ร่างกายของเขาโค้งงอนั้นไม่ใช่สิ่งที่คนปกติจะทำได้

"กร๊อบ...กร๊อบ..."

ขณะที่เขาขดตัวมากขึ้นเรื่อย ๆ กระดูกทั่วร่างก็แตกหักตามไปด้วย

แค่ได้ยินเสียงนี้ ก็รู้ว่าเฉียนฟาเลี่ยงต้องเจ็บปวดมากแค่ไหน

แต่เขากลับไม่ร้องไม่ครวญ เหมือนปลาที่กำลังจะตาย อ้าปากกลม ๆ แล้วหุบ แล้วอ้าอีกครั้ง