บทที่ 110 ล้วนเป็นยาพิษที่ออกฤทธิ์ช้า

ชีเยว่แทบจะหลับทันทีที่ศีรษะแตะหมอน

ในความฝัน เธอควบม้าอย่างรวดเร็ว มือถือมีดสั้น แทงคนตายด้วยมีดเพียงครั้งเดียว เลือดกระเซ็นใส่ใบหน้าเธอ เมื่อมองดูอีกครั้ง คนคนนั้นกลับเป็น...

"จ้าวซีเหยียน!"

เธอร้องด้วยความตกใจ ความรู้สึกอุ่นๆ บนใบหน้าช่างสมจริงน่ากลัว เธอจ้องมองม่านเตียงเหนือศีรษะอยู่พักใหญ่ ก่อนจะรู้สึกว่าความฝันนี้ช่างไร้สาระเหลือเกิน

ไม่ว่าอย่างไร เธอจะไม่มีวันฆ่าเขา