เช้าตรู่วันรุ่งขึ้น ชีเยว่ตื่นแต่เช้าตามปกติ ไปฝึกกระบวนท่าใช้ดาบในสวนสองรอบ เมื่อคาดว่าซ่งเกินเซิงคงจะตื่นแล้ว จึงเก็บอาวุธ
เสี่ยวเหลียนที่คอยอยู่ข้างๆ รีบนำผ้ามาให้เธอเช็ดเหงื่อทันที
ชีเยว่รับมาถือไว้ เช็ดเหงื่อที่หน้าผากพลางถาม "อาหารเช้าต้องเตรียมให้มากหน่อย ไช่เว่ยรู้หรือยัง?"
"คุณหนูวางใจได้ พี่ไช่เว่ยทราบแล้วค่ะ"
"ดี"
ชีเยว่เพิ่งมาถึงลานด้านหน้า ก็เห็นซ่งเกินเซิงกำลังยืนยืดแขนและขาอยู่ในลาน เมื่อเดินเข้าไปใกล้ เห็นว่าใบหน้ากลมๆ ของเขามีดวงตาเป็นเพียงรอยแยบๆ ราวกับยังฝันอยู่