ชีเยว่มองเวลา ทันใดนั้นก็รู้สึกตกใจ
ข้างนอกพระอาทิตย์ตกแล้วเหรอ?!
จ้าวซีเหยียนคงไม่คิดว่าเธอนอนไปทั้งบ่ายหรอกนะ?
เธอรีบออกจากห้วงอวกาศ แล้วก็นึกขึ้นได้
มีอะไรต้องตกใจด้วย จ้าวซีเหยียนไม่ใช่อะไรของเธอสักหน่อย ทำไมต้องแสร้งทำตัวสมบูรณ์แบบต่อหน้าเขาด้วย?
คิดได้ดังนั้น เธอก็ตอบอย่างเกียจคร้าน
"ตื่นแล้ว มีอะไรหรือเปล่า?"
"เฮ้อ..." จ้าวซีเหยียนหัวเราะเบาๆ "เยว่เอ๋อ นอนกลางวันนานเกินไปไม่ดีต่อร่างกายนะ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เธอบอกฉันหรอกหรือ? ทำไมพอเป็นตัวเองกลับลืมไปซะแล้ว"