บทที่ 182 เขาคิดไปเองหรือ?

หลิว รูเยียนเห็นจ้าวซีเหยียนจ้องเธอไม่ปล่อย ใบหน้าที่ซีดขาวอยู่แล้วพลันแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

"พี่ชาย รูเยียนรู้ว่าสิ่งที่ท่านพูดเมื่อครู่ไม่ใช่คำพูดจากใจ....."

"หุบปาก โหวถามเจ้า ปิ่นบนหัวเจ้าได้มาจากที่ไหน?"

คิ้วและดวงตางดงามของจ้าวซีเหยียนเกือบจะกลายเป็นใบมีดคมกริบ เพียงแค่มองหนึ่งครั้งก็ทำให้คนรู้สึกหนาวเหน็บถึงกระดูก

หลิว รูเยียนชะงักไป เธอไม่กล้าพูดอีกแม้แต่คำเดียว ตัวสั่นเทาพูดว่า "ฉันเอง ฉันแกะสลักเอง!"