บทที่ 78 หลงอวิ๋นอวิ๋น

"เสี่ยวเป่า มานี่" หลงอวิ๋นอวิ๋นปรากฏตัวที่ประตูบ้านหลังหนึ่งตรงกลางหมู่บ้าน โบกมือเรียกเด็กหญิงผมเปียทรงเขาแกะ

เสี่ยวเป่ากระโดดโลดเต้นพลางจูงมู่ชานมาที่ข้างกายของหลงอวิ๋นอวิ๋น เงยหน้าน้อยๆ มองหลงอวิ๋นอวิ๋น

"เจ้าไม่ใช่คนธรรมดาจริงๆ ด้วย" หลงอวิ๋นอวิ๋นมองมู่ชานด้วยสีหน้าซับซ้อนพลางกล่าว

เรื่องใหญ่ขนาดนี้เกิดขึ้นในหมู่บ้าน เป็นไปไม่ได้ที่นางซึ่งเป็นผู้นำจะไม่รู้