หลังจากที่มู่ชานได้โค่นบ่อปีศาจลงแล้ว เขาไม่ได้หยุดพักแม้แต่น้อย ใช้มังกรทะยานเก้าก้าวเคลื่อนไหวกลางอากาศ แต่ละก้าวทรงพลังกว่าก้าวก่อนหน้า จนถึงขีดสุด บนพื้นดินเต็มไปด้วยร่างของเผ่ามารที่นอนคร่ำครวญกระจัดกระจาย ล้วนแต่ตายหรือบาดเจ็บสาหัส มู่ชานไม่ได้ปรานีพวกเผ่ามารที่สังหารผู้คนในโลกมนุษย์อย่างไร้ปรานีเหล่านี้แม้แต่น้อย
หัวหน้าหน่วยย่อยที่เคยเยาะเย้ยบ่อปีศาจรอบๆ ต่างไม่พูดอะไรอีก แต่มองมู่ชานด้วยสีหน้าเคร่งเครียด สัญชาตญาณบอกพวกเขาว่า ผู้บำเพ็ญหนุ่มจากโลกมนุษย์ที่สามารถบุกตะลุยในสนามรบได้นี้ เป็นศัตรูที่น่ากลัว อย่างน้อยพลังโจมตีที่ทรงพลังขนาดนี้แม้แต่ในพิภพปีศาจก็หาได้ยากยิ่ง