บทที่ 238 ร่างแยกของบรรพบุรุษปีศาจ

มู่ชานตัดสินใจที่จะอยู่ร่วมกับหวังไฉ่อย่างสงบชั่วคราว คนหนึ่งคนและสุนัขหนึ่งตัวนั่งยองๆ อยู่หน้าหัวใจสัตว์ร้ายอีกครั้ง หวังไฉ่ใช้อุ้งเท้าใหญ่ของมันเขี่ยหัวใจนั้นเล่นไปมา

"มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้นะ เมื่อกี้มันมีปฏิกิริยาชัดเจนแท้ๆ" หวังไฉ่เกาหูด้วยอุ้งเท้าข้างหนึ่ง ใบหน้าเต็มไปด้วยความร้อนรนขณะมองหัวใจสัตว์ร้าย

"มันใช้ได้หรือเปล่ากันแน่?" มู่ชานมองหวังไฉ่ ไม่คิดว่าสุนัขตัวนี้ยังคงไว้ใจไม่ได้เหมือนเดิม