มู่ชานไม่ได้สนใจมู่อวี่หานที่อยู่ข้างหลัง ในความทรงจำของเขา เด็กอ้วนคนนี้ที่เชื่อฟังคำพูดของเขาเสมอ คงไม่มีทางไม่ฟังคำพูดของเขาและทำอะไรแปลกๆ
แต่มู่ชานลืมไปเรื่องหนึ่ง นี่คือมิติลวง ไม่ว่ามิติลวงนี้จะถูกสร้างขึ้นมาด้วยอะไรก็ตาม แต่ตราบใดที่มันมีระบบของมันเอง มันก็ต้องดำเนินไปตามกฎเกณฑ์
หนาว!
นี่คือความรู้สึกเดียวที่มู่ชานมีตอนนี้ อาจเป็นเพราะในอดีตมีเต่ายักษ์อยู่ด้วย มู่ชานจึงไม่รู้สึกถึงอุณหภูมิของน้ำในบ่อเลย แต่ตอนนี้มู่ชานดำลงมาเองโดยไม่มีเต่ายักษ์ช่วย เขาจึงต้องต่อสู้กับความหนาวเย็นด้วยตัวเอง