บทที่ 302 เทพหวังไฉ่ พลังเวทไร้ขอบเขต

หวังไฉ่คิดว่าตัวเองใจดีกับคนพวกนี้มากแล้ว แม้ว่าทุกคนจะแสดงความเป็นศัตรูต่อเขา ไม่ว่าจะมีเจตนาโจมตีหรือเยาะเย้ยเขาก็ตาม แต่หวังไฉ่ก็ไม่เคยลงมือทำร้ายพวกเขา แต่กลับให้โอกาสพวกเขาได้กลับตัวกลับใจ

มู่ชานเดินตามหลังมาห่างๆ โดยไม่ได้ปรากฏตัว และไม่ได้ห้ามหวังไฉ่ ที่ไม่ปรากฏตัวเพราะรู้สึกว่าการอยู่ข้างหวังไฉ่นั้นน่าอับอาย ส่วนที่ไม่ได้ห้ามก็เพราะเขาอยากใช้หวังไฉ่สำรวจดูฝีมือของคนพวกนี้ ส่วนเรื่องความปลอดภัยของหวังไฉ่นั้น มู่ชานคิดไม่ออกว่าในโลกมนุษย์จะมีใครที่สามารถคุกคามหวังไฉ่ได้ และคนแบบนั้นจะเข้ามาในพื้นที่ลับโบราณเซียนได้