"โฮ่ง โฮ่ง หมาโง่ตัวนั้น คิดว่าฉันเป็นแค่ปรมาจารย์ยุทธ์ธรรมดา โดนฉันซัดไปหนึ่งยก แล้วก็เล่าทุกอย่างออกมาหมด" หวังไฉ่พูดด้วยใบหน้าตื่นเต้น
ไม่มีความรู้สึกเสียใจเลยสักนิดที่ได้ซัดเพื่อนร่วมเผ่าของตัวเอง ตื่นเต้นจนเกือบจะเห่าออกมา
"มันไม่ใช่เพื่อนร่วมเผ่าของนายหรอกหรือ? ทำไมถึงได้ดีใจขนาดนี้ที่ซัดเพื่อนร่วมเผ่าตัวเอง เกาจื่อทำไมต้องทำร้ายเกาจื่อด้วยกันด้วย"