244

Napansin ko na kahit sinabi ni Little Ru na ayaw niyang pumunta doon, mas curious pa siya kaysa sa akin.

Patuloy na nakatitig ang kanyang mga mata sa direksyong iyon, akala niya hindi ko alam.

Habang papalapit kami, bigla kong nakita hindi kalayuan, isang lalaking mahigpit na yakap ang isang babae.

Sa sandaling iyon, nakataas ang palda ng babae, at ang pantalon ng lalaki ay nahulog na sa kanyang bukung-bukong; nakaupo ang babae sa lalaki, gumagalaw pataas at pababa, nasasarapan na nakapikit ang mga mata, naglalabas ng mga alon ng masarap na ungol.

Ang eksena ay talagang nakakagulat.

Nakatutok ang mga mata ni Little Ru sa mag-partner, mahigpit ang hawak ng kanyang kamay sa akin, pawisan ang kanyang palad, nagpapahiwatig na tila siya'y kinakabahan.

"Tsk, walang hiya."

Matapos manood ng ilang sandali, tila nagising siya sa kanyang pagkatulala, dumura nang malakas na namumula ang mukha.

"Xu Tian, huwag na tayong pumunta doon, doon na lang tayo sa kabila."