235

Sa panahong iyon, parang may boses na patuloy na bumubulong sa aking tainga.

"Angkinin mo siya, maging matapang..."

Hindi ko na matiis pa, direkta kong itinulak siya sa kama, at nagsimulang hubarin ang kanyang pantalon.

"Gusto mong makita, di ba? Hindi ko lang hahayaang makita mo, kundi padadamahin ko rin sa iyo…" Hingal ako sa paghinga, ang buong katawan ko ay nasa rurok ng kasabikan.

Sa harap ng gayong malambot na katawan sa unang pagkakataon, talagang hindi ko mapigilan ang sarili ko.

Patuloy kong hinahagkan ang kanyang dibdib, at ang aking mga kamay ay dahan-dahang bumaba sa kanyang panloob.

Sa puntong iyon, si Little Ru ay lubos nang nagising sa aking panggagalit, ang kanyang bibig ay naglalabas ng kahiya-hiyang mga ungol at tumigil na siyang tuluyang lumaban.

Gayunpaman, habang ako ay malapit nang pasukin siya gamit ang bagay na iyon, bigla niya akong itinulak palayo.