Wawuh jeung Érwin

Ngadéngé di tengah imah keur ngarobrol, Lastri ogé kaluar ti kamarna terus diuk di gigireun Mardi. Langsung nyarita teugeug,

"250 rébu di paké meuli barang palsu. Teu kapok tibaheula ukur ditipuan batur?"

"Béda atuh, jelema anu ngajual barang ieu lain tukang tipu. Saacan dibeuli ogé kuring geus tatanya heula kaaslianna ka batur" ceuk Mardi bari ngarérét teu suka ka Lastri.

"Cik nempo!" Ceuk Lastri bari nyokot cangkir tina leungeun salakina. Carkir dibulak baik ditempoan luar jero.

Udin anu keur maén game dina HPna ngarérét ka pasangan mitohana bari seuri ipis. Geus teu anéh nempo Mardi atoh tiap boga barang anyar, tapi ahirna sok ngeluh lantaran pas dijual jadi rugi.

Mardi nyarita,

"Tatakanna ogé aya, ceuk bos toko isuk rék dibawa ka toko. Matak isuk bapa rék ka toko deui, lamun cangkir geus sasetél jeung tatakanna, hargana pasti bakal salangit"

Udin kerung bari mésakan HPna,

"Pa, teu kéngéng sarakah. Cangkirna hungkul ogé tos cekap. Ical heula éta, upami leres aya untungna nembé ngagaleuh deui. Upami tatakanna digaleuh, bapa bakal di bobodo teras, anu ngical pasti bakal nyarios cangkir éta aya tutupna. Janten sasétna aya 3 barang. Tatakan, cangkir sareng tutupna. Moal aya tungtungna atuh margi bakal teras ngarémbét kana balina, kana tékona"

Mardi mencrong ka Udin,

"Ulah mamatahan ngojay ka meri, manéh nyaho naon masalah barang antik"

Udin ngarahuh,

"Mangga atuh, teu langkung bapa ari kitu mah. Tadina abdi sakadar ngemutan"

Udin jadi keuheul ka Mardi, leuheung lamun anu dipaké téh duit manéhna, da pastina ogé ménta ti Lastri, sedengkeun duit di Lastri éta duit Icih kabéh.

Icih nyarita ngabéla Udin,

"Pa, upami bapa leres ngartos kana barang, ti kapungkur tangtos moal pada nipu. Tos sabaraha juta artos di piceunan teu puguh. Sakinten upami barangna tiasa dituang, awis ogé teu panasaran. Upami aya anu ngemutan téh tampi.heuo ateras émutan, ulah langsung dicawad"

Anu diomongkeun ku Icih mémang bener. Meuli cangkir 250 rébu, cenah bisa dijual deui 500 rébu. Lamun enya batina gedé kitu, Mardi kuduna geus beunghar tibaheula. Matak asa anéh pisan ku kalakuan Mardi, hobina ngeus nutupan akal warasna.

Lantaran ngarasa di sapélékeun ku sararéa, Mardi ngomong,

"Geus lah, ulah laloba koméntar. Ukur jelema ngarti nu nyaho nilai barang ieu. Ngarana ogé jual beuli, aya untung aya rugi. Tapi cangkir ieu pasti moal rugi. Pokona isuk bapa rék nebus tatakanna, bisi kapiheulaan batur"

"Lamun enya bakal untung, ulah saukur meulian. Téangan ogé anu rék meulina, tatawarkeun. Nanaonan numpuk-numpuk barang teu guna di imah" ceuk Lastri.

Icih mérésan keretas dina méja diasupkeun deui kana map terus nangtung rék ka kamar bari ngaharewos heula ka Udin "Réncangan bapa énjing, supados teu ditipu batur"

Udin sabenerna haroréam kudu indit babarengan jeung Mardi, sabab nyaho sifat Mardi anu teuas hulu, jeung sok loba nyieun masalah bari euweuh kawani, hésé digeuing. Tapi kusabab Icih anu ménta, kapaksa Udin unggeuk.

Isukna poé Minggu, jalan Cikapundung keur meumeujeuhna ramé.

"Hayu turun, tuturkeun bapa, manéh kudu wawuh jeung bos toko. Ieu toko anyar langganan bapa ayeuna. Bosna kawéntar jujur" ceuk Mardi bari metot Udin sangkan turun tina mobil.

Udin nuturkeun bari rurat rérét nempoan sakur barang-barang anu dipajang di sababaraha toko anu di liliwatan. Loba pisan pangunjung anu daratang, turis lokal jeung luar negri. Sababaraha palayan aya ogé anu ngahaja nangtung luareun toko mapagkeun para palanggan bari natawarkeun barang daganganna. Béda jeung basa kamari basa Udin datang ka dinya. Ayeuna mah anu ngampar ogé loba. Ngajajarkeun daganganna dina trotoar jalan ukur ditilamqn ku terpal.

Udin kerung, sabab dina sakitu lobana barang anu katempo, kalolobaana palsu. Ukur hiji dua anu kaciri asli.

"Tah ieu tokona, hayu asup" ceuk Mardi ka Udin.

Udin ngarérét ka toko anu ditunjuk ku Mardi. Anu sabenerna mah ukur kios leutik, lain toko. Aya sababaraha turis asing anu keur narangtung dijero bari nempoan barang. Tapi Mardi siga anu teu sabar, manéhna asup maksa bari seseledek. Kapaksa Udin ogé milu asup seseledek.

Udin nempo di kios éta anu dijualna kabéh barang palsu anu saacan dipajang ngahaja dibaluran heula leutak atawa di pulas ku oli urut atawa minyak jalantah sangkan katempo hérang semu konéng. Saperti lukisan, duit bénggol, jeung nu séjénna. Euweuh hiji ogé anu asli.

Pamilik kios siga katurunan India atawa Pakistan, pakulitanna rada hideung, bégang tapi jangkung jeung mancung. Kimiana ogé baplang. Katempo saderhana, buuk herang kulimis disisiran katukang teuing sabaraha tétés minyak urang aring anu geus dikuncurkeun kana buukna.

"Tempo, ieu téko jeung baki pasangan cangkir anu dibeuli ku bapa kamari, tah bapa hayang bisa kabeuli barang ieu kabéh sasét kumplit, tapi nyicil, sabab hargana pasti mahal mun dibeuli kabéh" ceuk Mardi ka Udin.

Udin ngarérét kana barang anu ditunjuk ku Mardi, terus ngangkat tatakan diilikan sakeudeung bari nanya ka pamilik kios,

"Anu ieu sabaraha hargana?"

Pamilik kios ngoréhan kwitansi dina laci terus némbalan,

"Tuh, kuring meulina 100 rébu, sok sabaraha wé asal leuwihan, asal aya untungna keur kuring"

Udin kerung, Paingan Mardi percaya bos kios jelema jujur lain tukang tipu. Sabab cara ngajualna siga kitu. Ngabéjakeun harga pameulianna. Padahal Udin nyaho meulina pasti lain sakitu. Ieu ukur trik, kwitansi mah babari dijieun.

"Ku kuring dileuwihan 5 rébu, bungkus!" ceuk Mardi bari noél ku siku ka Udin, terus ngaharéwos,

"Lamun teu buburu di beuli ku bapa pasti bakal kapiheulaan batur" saterusna Mardi ngasongkeun duit 105 rébu ka pamilik kios.

Buburu Udin nyekelan leungeun Mardi,

"Ulah pa, barang ieu teu sakitu pangaosna"

"Terus sabaraha pantesna? Pan sidik aya kuitansi pameulianna" Ceuk Mardi muncereng ka Udin.

"Barangna palsu, kuitansina ogé palsu. Paling pangaosna mung 10 rébuan" ceuk Udin.

Mardi jeung pamilik kios ngarénjag bari molotot ka Udin anu geus nyebutkeun barang 100 rébu disebut 10 rébuan.

"Ati-ati jang ngomong téh, barang ieu meuli ti aki babaturan kuring. Akina meuli ti babaturan bapana, barang ieu titinggal karajaan Galuh" ceuk pamilik kios morongos.

"Din, Ieu barang kuno, ulah nempo rupa, tapi itung umurna, 10 rébu keur ongkos mawana ti Ciamis kadieu ogé moal cukup" ceuk Mardi

Udin malikeun tatakan, terus ngagaro taneuh garing dihandapeun tatakan anu nutupan tulisan,

"Cobi tingal ieu naon?" Ceuk Udin bari némbongkeun tulisan 'Made in China' ka Mardi.

Mardi colohok némpo tulisan anu leutik hampir teu kabaca. Terus molotot ka si pamilik kios,

"Ti iraha jelema jaman karajaan ngarti nulis maké bahasa Inggris?"

Udin nyokot deui téko jeung baki, sarua bagéan handapna digaro maké kuku, terus katémbong deui ka Mardi tulisan anu sarua 'Made in China'

"Tuh tingal, ieu ogé palsu sadayana"

Pamilik kios pura-pura nepak tarangna bari seuri.

"Haduh hampura, Kuring tadi ti imah rusuh, salah mawa barang"

Udin seuri sinis,

"Salah mawa? Hartina kabéh salah mawa atuh. Terus anu ieu kumaha? Salah mawa ogé?" Ceuk Udin bari nyokot piring porselén terus diacungkeun ka luhur bari dipencrong.

"Piraku piring porselen bisa tebus cahaya. Jelas ieu palastik"

Mardi ngaranggeum kerah baju pamilik kios lantaran ambek,

"Anjeun tukang tipu, balikeun duit 250 rébu kuring anu kamari!" Ceuk Mardi bari tanggah, sabab awakna leuwih pendék ti pamilik kios.

"Duit naon? Mémangna kamari anjeun balanja ka dieu? Nempo ogé kuring kakara" ceuk pamilik kios bari undur-unduran nepi ka patung kuda porselén tukangeuna kadupak tiguling terus beulah. Katémbong patung kuda ogé palsu, sabab nyatana ukur dijieun tina semén biasa.

"Lamun duit teu dibalikeun, aing rék nelepon pulisi" ceuk Mardi ngancem.

Sabab kerah bajuna keur diangkat ku Mardi, kaméjana ogé rada kaangkat. Saliwat ku Udin katempo dina saku calana pamilik kios aya anu ngajéndol. Jadi buburu ku Udin dikodok terus dicokot.

Udin kerung, sabab anu dicokotna nyatana batu anu bentukna oval ukur sagedé jempol suku, hérang bodas sarta aya gurat abu-abu ipis bari aya tulisan Sunda kuno anu diukir kasar ku pahatan leungeun. Sanajan tulisana goréng tapi masih kabaca nyaéta 'Aman Santosa'

Saliwatan euweuh anu anéh, ngan pas batu dikeupeul ku Udin, Udin ngarasa getihna kawas anu ngagolak sarta jantungna ratug. Sabab aya hawa anéh anu karasa kaluar tina batu, saolah-olah batu keur nafas. Kawas aya énergi atawa médan magnét anu terus gerak disabudeureun batu mungkus lengeuna anu keur ngeupeul.

Miturut kitab Ghoib 9 Élmu Karuhun anu kungsi di baca ku Udin. Hawa anéh siga kitu ciri ayana énérgi spiritual. Formasi énérgi siga kitu disebut Réiki, anu pangaruhna bisa méré katenangan, ningkatkeun kabugaran fisik sarta moal babari capé.

"Ieu anu anjeun" ceuk Udin nanya ka pamilik kios.

"Enya" témbal pamilik kios.

"Rék dijual?" Udin nanya deui

Pamilik kios nyarita,

"Anjeun moal nanya heula sajarahna? Sabab saupama ku anjeun rék dijual deui, pasti anu meulina bakal nanya heula sejarahna"

"Teu perlu basa-basi, rék dijual moal?" Ceuk Udin nanya deui.

Pamilik kios seuri,

"Kusabab anjeun mah ngarti cara ngabédakeun anu asli jeung anu palsu. Sok ka anjeun mah batu éta 200 rébu sabab batuna asli"

"Anu ngarana batu pasti asli. Buru sabaraha? Naha perlu kuring laporan ka pulisi ayeuna yén anjeun tukang tipu!" Ceuk Udin nyentak.

"20 rébu" ceuk pamilik kios langsung leuleus lantaran sieun.

Udin seuri, terus batu dipésakan kana saku calanana.

Mardi kerung bari ngaleupaskeun ranggeumanna tina kerah baju pamilik kios. Terus nyarita ka Udin,

"Nanaonan meuli batu kitu? Di basisir atawa di toko aquarium ogé balatak batu kitu mah. Jaba pan bieu geus katohian kabéh anu dijual di dieu euweuh anu asli"

"Teu sawios ari mirah mah pa, étang-étang miceun sial" témbal Udin.

"Anjeun bener, batu éta mémang alus, ku kuring rék di beuli" ceuk sora saurang pamuda China bari ngaléngkah asup ka kios dikawal ku 4 pangawalna.

Udin ngarérét ka si pamuda anu karék datang bari kerung.

Nempo aya pamuda asup bari digiringkeu ku 4 pengawal, Mardi mundur ka jero kios sabab sieun. Tapi pamilik kios mah nyampeurkeun bari seuri nanya,

"Steven, Naha teu nelepon heula?"

"Kabeneran ngaliwat, nempo anjeun keur transaksi batu, ahirna kuring asup" témbal si pamuda anu nyatana ngaranna Steven.

Steven ngarérét ka Udin terus nyarita ka pamilik kios,

"Érwin, pénta batuna. Kuring hayang nempo"

Érwin seuri éra,

"Ukur batu biasa, euweuh hargaan, teu pantes keur anjeun mah"

Udin ngarérét kerung ka Érwin. Sabab sigana Érwin ogé teu nyahoeun kana nilai batu anu ayeuna aya dina sakuna.

Érwin buburu nyokot patung naga ukuran leutik anu di jieun tina bahan kaca susu.

"Tah ieu aya barang import anyar ti China, patung naga tina giok murni, leuwih pantes keur anjeun. Hargana 20 juta. Sabab anjeun langganan heubeul, baé bayar wéh satengah harga"

Udin ampir seuri nyakakak ngadéngé Érwin nyebutkeun patung naga anu sabenerna tina kaca disebut tina giok.

Béda deui jeung Mardi, ngadéngé patung naga anu hargana 20 juta rék dijual satengha harga, hartina ngan 10 juta. Haténa jelas hayang ngarontok meuli, sabab salila Mardi meulian barang antik di wilayah éta. Can kungsi aya padagang anu ngajual barangna satengah harga tina harga aslina. Turun saeutik ogé tara daék. Kecuali bieu ka Udin, Érwin mikeun harga batu tina 200 rébu jadi 20 rébu, Kitu ogé lantaran Érwin disentak heula ku Udin bari diancam rék dilaporkeun ka pulisi.

"Pokona Kuring hayang batu anu aya di jelema ieu, tah ku kuring diduitan 2 juta" ceuk Steven bari nunda duit 2 juta luhureun étalase hareupeun Érwin.

Panon Érwin langsung héjo nempo duit loba. Duit dirawu bari diitung. Terus ngarérét ka Udin.

"Jang, kaluarkeun batuna"

Udin seuri sinis ka Érwin,

"Érwin, anjeun teu kudu ngaruksak nilai jual beuli. Kuring anu geus meuli tiheula. Mémang barangna can diduitan, tapi teu bisa anjeun maksa kuring kudu malikeun barang anu geus jadi"

Érwin ogé ngarti kana aturan jual beli. Memang bener anu disebutkeun ku Udin. Jadi Érwin ngarérét ka Steven bari nunda deui duit 2 juta dina étalase,

"Steven, Kuring teu bisa narima duit anjeun, batu geus kajual"

Steven ambek, leungeuna ngagebrag étalase nepikeun ka kacana ngagebros peupeus, terus muncereng,

"Aing balanja di dieu lain kakara, geus jutaan duit aing asup ka sia, ayeuna sia teu nganggap pisan ka aing"

Erwin mundur lantaran reuwas, terus ngalieuk pikarunyaeun ka Udin. Udin nyaho Erwin sieun. Jadi Udin Malik ka Steven. Terus Udin nyarita,

"Batu geus aya di Kuring, ulah ngagokan transaksi, kuring rék mayar"

Saterusna Airin ngaluarkeun duit 20 rébu tina sakuna terus diasongkeun ka Érwin. Nempo Udin rék mayar 20 rébu. Steven langsung nafsu,

"Anjeun ukur rék ngaduitan 20 rébu? Kuring rék mayar 2 juta teu dianggap. Cokot 2 juta ieu ku anjeun, batuna ka kuringkeun. Anggap kuring meuli ti anjeun"

Udin gogodeg,

"Kuring meuli, lain keur dijual deui. Kuring butuh batu ieu, lain butuh duit"

Mardi ngadéngé udin nolak duit 2 juta ngageremet ambek. Ngarasa kesel ka Udin. Geus jelas kauntungan gedé. Tina 20 rébu jadi 2 juta dina waktu memenitan. Haténa ngagerentes bari gagaro sirah,

"Kunaon minantu aing bet jadi belegug kieu?"

Lantaran di jero kios kadéngé aya anu riributan. Diluar jelema geus mimiti ronghok hayang lalajo.

Steven muncereng ka Udin,

"Anjeun rék ngajieun masalah jeung kuring? Tanya ka kabéh padagang di dieu, Saha anu teu nyaho ka Kuring! Kuring anakna Qin Gang. Anjeun moal salamet saupama teu ngéléhan ka kueing. Rék dijual moal?"

Mardi ngarénjag ngadéngé ngaran Qin Gang anu kawéntar pangusaha beunghar bandar bahan ubar anu bisa masok sagala jenis bahan ampir ka kabéh perusahaan farmasi di Indonésia.

Qin Gang pangbeungharna kadua di Bandung saenggeus Kulawarga Nataprawira. Sedengkeun kulawarga Kusumah, Wijaya, Saputra jeng sajabana. Masih jauh pikeun bisa nyaruaan Qin Gang.

"Moal" ceuk Udin gogodeg bari ngalungkeun duit 20 rébu ka Érwin anu geus mundur jauh ngadeukeutan Mardi. Udin nyaho saha Qin Gang, sabab karék kamari panggih basa nganteur Warni. Tapi Udin teu paduli.

Steven mundur bari méré paréntah ka para pangawalna,

"Siksa pamuda ieu!"

Udin lalaunan ngaléngkah kaluar, sabab di jero kios mah hareurin. Tangtu bakal paburantak saupama kudu gelut ngalawan 4 pengawalna Steven. Ningali Udin kaluar, jelema anu geus ngagimbung di luar langsung nyingray méré jalan.

Di luar Udin ngarandeg di tempat anu rada lega terus ngarérét ka 4 pengawal anu nuturkeun sarta ngurilingan dirina. Terus nyarita,

"Sabaraha kali tadi kuring ngomong batu moal dijual, ayeuna rék maksa ku cara kasar. Hasilna moal robah. Kuring tetep moal ngajual batu ieu"

Kabéh jelema anu nyaksian muringis mangkarunyakeun ka Udin anu pastina sakeudeung deui bakal disiksa. Tapi Udin mah kacirina tenang, sabab mémang teu sieun.

"Balanja di toko béda jeung balanja di pelélangan, sigana anjeun can ngarti kana hal éta" ceuk Udin ka Steven anu nangtung tukangeun saurang pangawalna, bari matana tetep waspada ka 4 pangawal anu geus ngurilingan dirina.

"Naon bédana?" Ceuk Steven maju ngadeukeutan ka Udin.

Udin ngajelaskeun,

"Anu béda aturanna! Di palelangan, harga anu nangtukeun, saha anu bisa mayar pangluhurna, manéhna anu boga hak. Sedengkeun balanja di toko, saha anu leuwih tiheula meuli, éta anu hak?"

Steven lain teu ngarti kana hal éta, tapi dirina jelas ngarasa géngsi ari kudu ngéléhan ka jelema pantar Udin anu kacirina secara ékonomi sahandapeunna.

Udin nyarita deui,

"Pikirkeun ku anjeun. Kuayana riributan jeung kuring poé ieu, kahareupna kabéh pedagang moal hayang deui kadatangan ku anjeun. Sabab pasti sarieuneun anjeun ngaganggu pelanggan maranéhna"

Steven nyakakak seuri,

"Ceuk saha? Can kungsi kuring ditolak balanja di dieu kecuali ayeuna. Tah tempo geulang kuring, ieu Bahar asli hargana sajuta, terus ieu gagantél kongkorong kalsédon, hargana 28 juta. Saha toko anu wani nolak kuring balanja" ceuk Steven ujub bari nembong-nembongkeun barang anu dipakéna.

Udin sabenerna teu hayang ngaladénan Steven, sabab tina omongan sarta kalakuanna lolobana pikaseurieun hungkul. Steven sabenerna teu jahat, Ngan masih boga sifat asa aing beunghar, masih resep pamér. Anu ahirna kaciri sombong jeung pikakeuheuleun.

Nyambung....